Ecuador en op weg naar Colombia!

31 juli
We hadden een tussenstop in Chili waar we zelf onze tassen door de douane moesten  brengen voordat we in hetzelfde vliegtuig verder vlogen. Suus en ik kwamen er toen we onze tassen van de band haalden achter dat ze in onze tassen hadden lopen rommelen. We hebben allebei een beschermende zak om onze backpack die op slot kan. Bij Suus mistte dit slotje en die van mij was kapot. Dit vonden we vreemd. Bij nadere inspectie hadden ze ook onze tas doorzocht. Alle vakjes en toillettasjes stonden allemaal open en bij Suus hadden ze foto's verkreukeld. Er zaten zelfs gaten in haar tas! Bij navraag bleek dit gedaan te zijn door de Boliviaanse politie ter 'controle' en konden we er niks tegen beginnen. We waren zo onthutst! Het voelde als een enorme inbreuk op onze privacy. Er zaten geen waardevolle spullen in maar voor de komende weken is die backpack toch een beetje je 'thuis' en daar hadden vreemde mensen nu met hun handen aangezeten. Onze reis naar Ecuador begon dus niet echt fantastisch..
Toen we rond 10 uur het vliegveld uitstapten vloog de hitte ons om onze oren. Wat een andere wereld! De Amerikaanse invloeden zijn hier zo duidelijk. Overal fastfood restaurants en je betaald met dollars. Het is hier in Guayaquil helemaal niet toeristisch. We hebben ons door een taxi af laten zetten in het centrum en gingen wel even op zoek naar een hostel. Nou dat even viel dus vies tegen.. Alles is ontzettend duur. Nadat we bijna 50 minuten met onze tassen in de hitte hadden lopen zeulen zijn we maar gesetteld voor een crappy hostel van $20. Even lekker douchen en toen naar de boulevard. Echt waar het was net Disneyland! Overal attracties, families, eettentjes, muziek en lichtjes. Echt verschrikkelijk! We hadden er helemaal geen zin meer in. Om toch iets cultureels te doen hadden we besloten om met een bootje naar Isla Santay te gaan. Een beschermd eiland met krokodillen en exotische vogels. Eenmaal op het eiland kregen we een voorstelling te zien over een echtpaar dat vreemdging.. Had niets met het eiland te maken. Na welgeteld 3 vogels en 2 krodillen te hebben gezien wilden we wel weer terug. We hadden besloten dat we morgen naar het kustplaatsje Montañita te gaan. Om alvast kaartjes te hebben namen we een taxi naar het busstation. Daar bleek dat er geen kaartjes voor de volgende dag werden verkocht.. 's Avonds hebben we natuurlijk fastfood gegeten en zijn gaan slapen. Ik wilde heel graag hier weg, ik vind het in Guayaquil echt verschrikkelijk.

1 augustus
Vanochtend ging al vroeg de wekker om naar het busstation te gaan. Onder het mom van 'we hebben toch vakantie' hebben we ons nog maar even omgedraaid. Uiteindelijk hebben we de bus van 11 uur naar Montañita genomen. De rit verliep prima en we hadden al een mooi hostel geboekt dus de vakantiestemming was weer terug. Het is hier 30 graden, heerlijk! De rest van de dag lekker op het strand gelegen en helmaal niets gedaan. 's Avonds lekker cocktails gedronken. Echt vakantie dus!

2 augustus
Vanochtend hebben we lekker uitgeslapen. Het was wel duidelijk dat we heel veel hebben gedaan de afgelopen dagen want we hebben als een roosje geslapen. En ik ben hier net twee weken! Na het ontbijt zijn we op het strand gaan liggen. Vandaag wilden we gaan surfen, gisteravond kwamen we een man tegen die bij zijn school wel een mooi prijsje had. Vanochtend kwamen we dezelfde man weer tegen. Omdat we net hadden ontbeten moesten we volgens hem een uurtje wachten. Wel konden we ons alvast inschrijven en betalen. Na een uurtje kwam hij ineens naar ons toe dat er een dubbele reservering was en dat we ons geld op moesten halen, hij had wel een andere surfschool waar we heen konden. Hij begon super aan te dringen en het moest maar snel snel. Daar houden wij niet zo van dus besloten we om niet meer te surfen en gewoon lekker op het strand te blijven liggen. Je zou denken dat dat alleen maar goed kan gaan.. Maar niet dus! Aan het eind van de middag werden we wakker met witte en vooral rode vlekken. We waren in slaap gevallen! Natuurlijk hadden we ons wel een paar keer ingesmeerd maar zo dicht bij de evenaar schijnt de zon een stuk feller. Met witte vlekken waar het zand had gezeten zijn we informatie gaan vragen over de verdere reis.
De meneer van de supermarkt vertelde dat als je de lijnbus pakt naar het busstation van Santa Elena dat je daar kaartjes voor meerdere bestemmingen kon kopen. Dus wij in de bus. We dachten dat we zo'n 10 minuten verderop gingen. Verkeerd gedacht, de bus naar Santa Elena duurt één uur en een kwartier. Tweeënhalf uur later waren we weer terug in Montañita met een kaartje voor Quito op zak. In het hostel lekker (koud, geen vrijwillige keuze) douchen en insmeren met dikke lagen aftersun. Toen het dorp maar weer in om te eten en de dag af te sluiten met cocktails! Vandaag zijn we ook vrienden geworden met Alejandro, een Colombiaan die een tijdje in Montañita werkt. En wat bleek nou.. Zijn tante is getrouwd met een man uit Emmen! Ja ja het Emmen waar de ouders van Suus wonen. 

3 augustus
Vanochtend weer heerlijk uitgeslapen en uitgebreid ontbeten. Gelukkig scheen de zon vandaag niet. Die had mij gisteren wel mijn lesje geleerd! We wilden wel lekker op het strand gaan liggen. Dus zo gezegd, zo gedaan. We huurden voor vandaag twee strandbedjes waar we lekker op konden liggen. Maar wat was het koud! We moesten onze vestjes aan en handdoeken over onze benen. In de middag hebben we uitgebreid geluncht en nog een drankje gedaan met Alejandro. Tegen de avond onze tassen uit het hostel gehaald en op de bus gestapt naar Santa Elena waar we om 21.30 de bus pakken naar Quito voor een 10 uur durende rit. 

4 augustus
Dit was de snelste rit ooit. Als een roosje geslapen dus de tijd vloog voorbij. Deze keer namen we geen taxi maar stapten we voor 20 cent op de metrobus die ons naar het centrum bracht. Eenmaal in het hostel hebben we lekker gedoucht en nog even geslapen. Toen was het wel tijd om iets te gaan doen. Eerst maar eens eten. Het bleek nog knap lastig om een tentje te vinden dat open was en iets anders dan rijst en kip of rijst en vlees verkocht. In Quito zijn voornamelijk kerken en kathedralen, we hadden niet echt zin om die allemaal te bekijken dus besloten we om naar het midden van de wereld te gaan (de evenaar). Op de kaart hadden we gezien dat we daar met de metrobus konden komen. Dus vol goede moed op weg. Ken je het verhaal van Suus en Kirsten die op zoek gingen naar de evenaar? Ze waren hem kwijt.. Toen we volgens de kaart op plaats van bestemming waren zagen we niets dat leek op een monument of iets om de evenaar aan te duiden. Bij navraag bleek dat het nog 30 minuten of anderhalf uur verder was. Daar waren de meningen nog wat over verdeeld. Suus voelde zich niet lekker door de hoogte dus zijn we maar weer terug gegaan. Kirsten en Suus op de evenaar zal dus nog even moeten wachten. 's Avonds hebben we nog wat gedronken met twee Zwitserse meisjes die Suus in Cusco op school had leren kennen en die toevallig nu ook in Quito waren.

5 augustus
Met de metrobus zijn we weer naar het busstation gegaan. Daar zijn we op de bus gestapt naar Tulcan. Dat is een plaatsje net voor de grens met Colombia. Daar moeten we de grens oversteken. We blijven daar een nachtje slapen omdat we de grens liever bij daglicht oversteken. De grens tussen Ecuador en Colombia staat niet bekend als een van de veiligste. De busrit verliep ontzettend rommelig. Constant stapten er mensen in en uit. In Tulcan was werkelijk niks behalve dure hotels en fastfoodrestaurants. Het werd hoog tijd om Ecuador te verlaten.

6 augustus
Nadat we waren opgestaan zijn we zo snel mogelijk in de taxi gestapt richting de grens. Er stond een enorme file! In het weekend gaan veel Ecuadorianen de grens over omdat het in Colombia goedkoper is. En laten wij nu net op zaterdag de grens over willen steken. Gelukkig was er een speciale rijbaan voor taxi's en bussen en reden we zo de file voorbij! De exit-stempel was snel gezet en toen was het tijd om de grens over te lopen. Nergens staan bordjes hoe je moet lopen. We werden halverwege snel gecontroleerd maar mochten zo doorlopen. Aan de Colombiaanse kant moest je je paspoort laten controleren, dan ging er een hek open en mocht je doorlopen naar boven. Daar de benodigde stempels halen en weer door een hek. Ja en toen.. Stonden we dan. Geen Colombiaanse valuta en nergens een wisselkantoor. Gelukkig was er een taxi die ons voor dollars ook wel mee wilde nemen. Op naar het busstation van Ipiales om de verdere reis te regelen. Daar hebben we onze buskaartjes naar Cali gekocht, onze tassen achtergelaten en iets gegeten. We hadden nog zo'n 7 uur om de tijd te doden dus hebben we een taxi gepakt naar Las Lajas. Dit is een hele mooie kerk die bovenop een brug staat. Toen we naar boven liepen kwamen we heel veel nonnen tegen. Twee daarvan begonnen een praatje met ons. Een mooi begin van de dag. Vervolgens zijn we in de kerk gezegend door de priester en wilde een wildvreemd echtpaar ons de hand schudden. We dachten dat dat al raar was.. Buiten hebben we gevraagd of iemand een foto van ons wilde maken met de kerk. Nou toen was het hek van de dam. De een naar de ander vroeg of we met ze op de foto wilden! Van hele families tot een groep mannen. Het was zo raar, we voelden ons net een attractie! 
We gingen met de kabelbaan omhoog omdat we te lui waren om te lopen. Door de taxi afgezet in het centrum om daar de rest van de tijd te doden. Ik vind Colombia echt een verademing na Ecuador. Ze hebben vreemde valuta, het is veel goedkoper en de mensen zijn zo vriendelijk! Om 20.00 uur zijn we in de bus gestapt voor een 12 uur durende rit richting Cali. Gelukkig hebben we vandaag alle vliegtickets geboekt voor de rest van de vakantie dus dit zal (hopelijk) de laatste busreis zijn. In de bus kregen we een dekentje en drinken + een koekje. We wisten niet wat ons overkwam! 
 

7 augustus
Gelukkig hadden we al een hostel geboekt dus konden we meteen bijkomen van weer een gebroken nacht in de bus. Op het busstation sprak een meisje ons aan of we een taxi wilden delen richting het centrum. Dat vonden we natuurlijk geen probleem en met zijn drieën gingen we op weg naar ons hostel. En wauw wat voelde dit als thuiskomen! Het hostel wordt gerund door een echtpaar en we werden meteen heel hartelijk welkom geheten. We kregen thee en een koekje terwijl we werden ingecheckt. De andere gasten zaten te ontbijten en dat werd erg gezellig, ze zijn allemaal van onze leeftijd. Op ons bed lag een handdoek en onze eigen badjas dus konden we heerlijk douchen. Het hostel is vanbinnen ook zo mooi! Na het douchen zijn we even het centrum ingegaan maar het is zondag dus alles is dicht. Langs de rivier zijn allemaal mooie parken en kerken, Colombia is leuk! Omdat alles dicht was zijn we maar weer terug gegaan naar het hostel waar we ons zeer verdiende middagdutje hebben gedaan.
's Avonds zijn we uit eten geweest met leuke mensen uit het hostel bij een restaurant met een dakterras. We hadden een fantastisch uitzicht over de stad. We waren met zijn zevenen (Susie, Lewis en Zack uit Amerika, Conrad uit Australië en Nadine uit Duitsland.) Het was erg gezellig, na het eten zijn we nog even in een parkje geweest en toen zat de eerste dag in Cali er al weer op!