Cameron Highlands

Dag 24: 15 augustus
Gisteravond zijn we rond 19.30 aangekomen in Cameron Highlands in het plaatsje Tanah Rata. Dit ligt zeer hoog in de bergen dus toen we na een zeer ongemakkelijke busrit boven kwamen was de temperatuur echt een verrassing. Gemiddelde van 24 graden en 's avonds moesten we gewoon een vestje aan! De busrit was verschrikkelijk, de buschauffeur had volgens ons zijn rijbewijs in de supermarkt gekocht. Met 5 km/u stuurde hij al hortend en stotend de bus de berg op, heel fijn zo langs de afgrond van de berg. Doodsangsten uitstaan in de bus! Verkeersregels doen ze niet aan en met de bus andere auto's inhalen in de haarspeldbochten is aan de orde van de dag. 's Avonds hebben we een echt kopje Cameron Highland thee gedronken omdat het hier bekend staat om de theeplantages en daarna hebben we een drankje gekocht in de supermarkt en deze in de tuin van het hostel opgedronken. Eerst ingesprayd met deet want hier hoog in de bergen zitten veeel meer insecten.
Voor vandaag hadden we een tour geboekt, we wilden graag wat van de omgeving zien. En vooral van de oude Orang Asli Village Settlement. Dit is het oude dorp van de oorspronkelijke bewoners en we wilden graag hun gebruiken zien. Ze jagen bijvoorbeeld door pijltjes door een lange pijp te schieten en spelen de neusfluit. Verder zouden we nog een jungletocht maken, de grootste bloem ter wereld zien en naar verschillende plantages.

We werden om 8.45 voor het hostel opgehaald met een 4x4 truck en werden naar de jungle gebracht. Wij dachten dat we een uurtje naar boven zouden hiken, de bloem zouden bekijken en dan een uurtje weer terug. Maar niets bleek minder waar.. Een jungletocht van 3,5 uur stond op het programma. Hier waren we absoluut niet op gekleed, een dunne broek van de c&a en Primarkschoentjes gingen we de berg op. Voordat er nog even gewaarschuwd werd voor de mosquito's en de bloedzuigers. Inderdaad u leest het goed: bloedzuigers. Er was wel een soort van weggetje door de jungle maar dit stelde vrij weinig voor. Zeer onherbergzaam en langs watervallen begonnen we aan onze tocht. Velen van u kennen mijn onhandige reputatie misschien wel, ik kan meestal miet normaal lopen en struikel altijd wel ergens over mijn voeten. Ik vreesde dus het ergste.. Na twee uur hiken door de jungle was ik nog niet gevallen en waren we bij de bloem aangekomen. Hij heet de Raflessia, bloeit 8 maanden en groeit elk jaar op een andere plek. Volgens de gids waren wij 'The lucky ones' want dit jaar groeide die het verste weg en mochten we dus ook het verste hiken. Het was wel vet om zo'n bloem van dichtbij te mogen zien in zijn natuurlijke omgeving. Ik wilde graag met de bloem op de foto en vroeg Suus of ze er eentje van me wilde maken. Dus ik ging door m'n knieën om er goed bij te poseren en toen hoorde ik iets scheuren. Het dunne broekje van de c&a had het begeven. De broek was bij mijn billen horizontaal gescheurd en liet niets meer aan de verbeelding over. Gelukkig had ik een vest mee die ik om mijn middel kon knopen. Na een halfuurtje moesten we dezelfde weg weer terug. Ik kende de weg dus vallen was geen optie. Maar doordat we er nu al overheen waren gelopen was de weg glad en vertrapt geworden. Ja u raad het al... Kirsten viel! (Ik had natuurlijk wel een reputatie hoog te houden, zou bijna teleurgesteld zijn als ik niet minstens één keer zou struikelen) En hard ook, ik gleed weg op de glibberige weg en mijn voet bleef staan. Het leukste was nog dat wij samen met een andere Nederlandse jongen en een paar Fransen de achtersten van de groep waren en dat de rest gewoon vooruit liep. Suus had ibuprofen mee dus dat heb ik maar even genomen en toen zijn we anderhalf uur teruggelopen. Suus had de grootste lol natuurlijk want en uit mijn broek gescheurd en weer eens gevallen. (Dit zorgt voor heel schik voor Suus, de hele vakantie al. Er gaat geen dag voorbij dat ik knoei met mijn eten of struikel)

3,5 uur, 20 muggenbeten en 2 bloedzuigers later kwamen we weer uit de jungle en kregen we een zeer korte demonstratie van de blowpipe (het jachtinstrument). Hierna werden we gedropt bij een restaurantje waar we konden lunchen. Hier waren wij wel aan toen! Twee dames met 0 conditie die net 3,5 uur door onherbergzame jungle hebben gelopen. Onze moeders zouden ons niet geloven..
Na de lunch gingen we naar de thee fabriek en de plantages. De machines in de fabriek stopten alleen al om 15.00 en wij waren er om 15.30. We hebben dus helaas niet het echte proces gezien. De plantages waren wel echt heel mooi! De Butterflyfarm stond als volgende op het programma. De mooiste vlinders vlogen hier rond. Er stonden ook kastjes met daarin schorpioenen, krekels, sprinkhanen, torren en hagedissen en dergelijke die in de jungle van Maleisië leven. Hier mochten we nog mee op de foto, daar was Suus alleen niet heel blij mee. Als laatste nog naar de Strawberry farm, dit stelde niet veel voor. We konden kijken maar aardbeienplantjes en om ze zelf te plukken moest je veel geld neertellen. Het bleek dus dat die Orang Asli Village Settlement helemaal niet meer bestond. De oude bewoners hadden van de overheid allemaal moderne huizen gekregen en de settlement was verwoest. Afgezien van de plantages en de jungletocht was deze tour dus wel een beetje een teleurstelling. De gids was wel heel aardig, hij ging voor ons op de markt echte aardbeienijsjes kopen.
Terug in het hostel waren we uitgeput! Snel douchen en vooral niet op bed gaan liggen want dan zouden we er niet meer afkomen. In het dorp gegeten en toen in het hostel weer een biertje gedronken. Daar raakte we aan de praat met een Nederlandse en een Duitse jongen waar we de rest van de avond mee hebben gepraat en gedronken. Informatie uitgewisseld en op naar bed. Morgen lekker een beetje uitslapen voordat we de bus pakken terug naar Kuala Lumpur.

Dag 25: 16 augustus
Vandaag niets gedaan, we hebben uitgeslapen, ontbeten en zijn naar de bus gedaan. De bus vertrok zowaar precies op tijd en bracht ons in 3,5 uur weer terug naar Kuala Lumpur. We hadden een hostel vlakbij het busstation omdat we de volgende dag toch vanuit daar naar het vliegveld moesten. In het hostel hebben we ook niets gedaan. Nog steeds bijkomen van gister en vroeg op bed.