Gedoe in Bogota en terug naar Cusco

20 augustus
Na een heerlijke nacht waarbij niemand uit bed is gevallen kregen we een lekker ontbijtje en zijn we in de stad wezen kijken. We hebben maar een paar uur want om 15.00 uur moeten we op het vliegveld zijn. Bogota is een leuke stad waar we nog wat leuke souvenirtjes hebben kunnen kopen. Om kwart voor twee zijn we richting de metrobus gegaan die ons rechtstreeks naar het vliegveld zou brengen. Daar kwamen we om 15.00 uur aan wat ruim op tijd is in Colombia voor een internationale vlucht, zou je denken... Er was één incheckbalie open en er stonden nog wel 50 mensen die hun tassen in moesten checken. Op een gegeven moment kwam VivaColombia tot de conclusie dat het sneller moest gaan. Toen we eindelijk onze tas hadden ingecheckt konden we richting de douane. Het was inmiddels al 16.00 en om 16.45 vertrekken we. Eenmaal bij de immigratie en douane was de rij nog veel langer. Ook dit schoot niet echt op en toen we nog niet eens halverwege de rij waren was het al 16.20. Suus is samen met een andere jongen gaan vragen of de mensen die hun vlucht moesten halen eerder door de douane mochten. Dat mocht niet en als we dan onze vlucht zouden missen was dat dan jammer. Een beetje overdonderd hebben we toen met de groep die anders ook de vlucht zou missen voorgedrongen. Dit gaat echt absoluut tegen mijn normen en waarden in maar onze vlucht missen zou ons heel veel geld kosten. Het was dan ook onvermijdelijk dat andere passagiers boos op ons werden, iets wat ik helemaal begrijp. Alleen dat een volwassen man zo boos op mij zou worden, allemaal nare Spaanse woorden zou schreeuwen en me bijna zou slaan had ik niet verwacht. Ik stond bij de douane nog steeds te trillen op m'n benen. Na de douane heel hard hollend naar de gate en eenmaal in het vliegtuig kon ik opgelucht ademhalen. De een na de ander van de groep kwam het vliegtuig binnen en werd onder luid gejuich door de rest binnengehaald. Zo maak je heel snel nieuwe vrienden. Toen wij gelukkig in het vliegtuig zaten hoorden we dat de bagage van zes personen uit het vliegtuig werd gehaald. Zij hadden bet dus helaas niet gered en de opluchting bij ons werd nog groter. Het is zo raar dat ze je hier gewoon geen voorrang geven als je ergens vast staat maar gewoon je bagage weghalen. Op Schiphol zou dit heel anders gaan. Na verder een prima vlucht kwamen we aan in Lima. Hier slapen we vannacht en morgenvroeg gaan we verder naar Cusco. We hadden hostel geboekt vlakbij het vliegveld. Toen we het vliegtuig uitliepen zag ik iemand met een bordje van het hostel. Hij stond op twee andere meiden te wachten maar wilde ons in de tussentijd wel even snel brengen. We konden eten in het hostel en we hebben de avond afgesloten met een potje poolen en tafelvoetbal.

Dit was het einde van ons avontuur in Colombia.. Ik ben zo blij dat we niet naar onze papa's hebben geluisterd, ze waren sowieso niet blij dat we naar Zuid-Amerika gingen maar of we dan alsjeblieft Colombia over konden slaan. Ik had dit voor geen goud willen missen. Colombia heeft een fantastische cultuur, de natuur is prachtig en de mensen zijn ontzettend aardig. Tuurlijk gebeuren er ook nare dingen maar daar hebben wij gelukkig niets van gemerkt. Van alle landen deze vakantie hebben we hier de mooiste tijd beleefd. Colombia je was geweldig!

21 augustus
Vandaag is een gek dagje. Om 9.00 uur vliegen we van Lima naar Cusco. Daar rijden we snel naar het centrum waar Suus haar spullen op gaat halen die ze daar heeft laten staan. Dit gaan we uitzoeken omdat ik een heleboel mee terug naar Nederland moet nemen. Ik mag namelijk 2x23 kg meenemen en Suus maar 1 keer. Vervolgens stapt Suus weer in de taxi naar het vliegveld omdat ze dezelfde middag via Lima weer terugvliegt naar Bogota om daar op het vliegtuig naar Madrid te stappen. Haar ouders zijn daar op vakantie dus ze plakt er nog een weekendje Spanje achteraan. Deze keer was het afscheid tussen ons niet zo dramatisch, over een weekje zie ik haar weer in Groningen.
Toen Suus weer weg was heb ik de allerlaatste souvenirtjes gekocht. Nadat ik voor de laatste keer alpacasteak heb gegeten voor het avondeten ben ik op bed gegaan. Al het gereis van de afgelopen twee dagen hebben zijn tol geëist. 

22 augustus
Ik heb nog lekker een beetje uit kunnen slapen voordat ik uit moest checken. Ik ben nog even het centrum in geweest en heb nog uitgebreid gegeten. Toen ik de tijd aan het doden was en ik op een bankje aan de Plaza ging zitten kwam er een oudere Peruaanse meneer naast me zitten. Hij begon hele verhalen te vertellen en zonder mijn Spaanse tolk snap ik daar natuurlijk helemaal niets van. Na een aantal minuten te hebben geknikt vond ik het wel prima en heb ik hem gedag gezegd. Om de toestanden van Bogota airport te vermijden ben ik ruim op tijd naar het vliegveld gegaan. Ik wil graag met een gerust hart op tijd aan de terugreis kunnen beginnen.
Om 18.00 vertrekt mijn vlucht naar Lima. Hier heb ik een paar uurtjes overstaptijd voordat het vliegtuig naar Miami vertrekt. Ook hier moet ik ongeveer vier uurtjes wachten voordat ik naar Philadelphia vlieg. Dit ligt niet echt op de route en ik heb ook geen idee waarom we hier langs moeten. Na weer een aantal uurtjes vlieg ik eindelijk richting Amsterdam. In totaal ben ik 31,5 uur onderweg. Ik land pas woensdag op Schiphol, er komen nu natuurlijk weer zeven uren bij. 

24 augustus
Toen ik aankwam op Schiphol stonden papa, mama en Jesper te wachten. Alsof ik jaren weg was geweest werd ik geknuffeld. Thuis eerst mijn backpack uitgemest. De inhoud was nodig aan een wasbeurt toe en alle foto's bekeken. De rest van de dag heb ik souvenirs uitgedeeld en even een dutje gedaan. 's Avonds lekker uit eten geweest en even de stad in geweest voor de Visserijdagen. Morgen ben ik nog vrij maar vrijdag moet ik alweer aan het werk dus dan gaat de reis weer naar Groningen!

Het was weer fantastisch! De tijd is voorbij gevlogen en we hebben weer miljoenen nieuwe herinneringen gemaakt. Elk land waar we zijn geweest had weer zijn eigen charmes en de Zuid-Amerikaanse cultuur is zo levendig. Stiekem vind ik het best jammer dat er in Groningen geen salsaclub is. Ik ga het missen dat de mensen je hier bijna bij alles wat je ze vraagt 'mi amor' noemen en ik ga ook het gefluit en gelach van de mannen op straat missen haha. Je voelt je toch wel bijzonder als dat gebeurt. De mensen zijn aardig, het eten is lekker en de natuur is prachtig. We hebben ons vaak afgevraagd waar de tijd bleef want voordat we het wisten waren de zes weken om. Helaas heb ik maar weinig van Peru kunnen zien maar dat wat ik heb gezien, de Machu Pichu, was ongelofelijk mooi. Ook Bolivia hebben we in sneltreinvaart gedaan en ik ben toch wel een beetje trots dat ik de Death Road heb uitgefietst. Na Ecuador kwam Colombia waar ik echt verliefd op ben geworden. Een ding is zeker, we gaan ooit nog eens terug!

Ik wil iedereen ontzettend bedanken dat er zo meegeleefd werd. Doordat jullie zo genoten van de reisverhalen had ik er extra plezier in om ze op te schrijven.