Vulkanentocht naar Bromo en Ijen

Vakantie Azië 6 (21 augustus t/m 24 augustus)

Dag 30: 21 augustus
Dat was dus de domste beslissing ooit.. De wekker stond om 5 uur, dan hadden we genoeg tijd om ons om te kleden, water op te zetten voor de noedels en op de scooter richting reisbureau te gaan vanwaar we met een busje zouden vertrekken. We waren veel te vroeg bij het reisbureau en moesten drie kwartier wachten tot het busje zou komen. Eenmaal in het busje reed ie elke keer drie meter om de volgende gasten bij hun hotel weg te halen. Dit schoot zo niet op natuurlijk en bij de laatste gasten was er een probleem waardoor we een uur moesten wachten. Uiteindelijk met dik een uur vertraging volgepropt in het busje op weg. We hoopten dus lekker te kunnen slapen omdat we dat 's nachts niet hadden gedaan maar de rit was zo oncomfortabel dat dit onmogelijk was. Na 9 uur rijden kwamen we aan bij een reisbureau vlakbij de Bromovulkaan waar we vouchers kregen voor het hotel en ook vast entreekaartjes konden kopen. Hierna werden we verdeeld over kleinere busjes omdat de minivan de berg niet op kon komen. Jeetjemina wat een steile bochten! Maar wat was het er mooi! Het was al donker en we zaten al heel hoog dus kon je de sterren heel goed zien. Zo jammer dat dat op een camera niet vast te leggen is. We hebben snel wat gegeten en wilden graag douchen maar het water was ijskoud. Dus maar lekker op bed en dicht tegen elkaar aan gekropen want net was zoooo koud. 

Dag 31: 22 augustus
Vanochtend/vannacht om 2.45 opgestaan om met de jeep naar het viewpoint te gaan. Wat was dit fantastisch! Er gaat een lange karavaan aan jeeps vol met toeristen de berg op. Het is pikkedonker dus het enige wat je ziet zijn de lampen van de auto's die nog verder de berg oprijden. Ik dacht dat we al heel hoog zaten maar we gingen nog veel hoger. Soms ging de auto in bijna een hoek van 90 graden steil omhoog. Suus en ik zaten voorin dus we konden alles heel goed zien. Op een gegeven moment reden we over de Bromo 'sea of sand'. Een enorme zandvlakte omringd door vulkanen en bergen. Het is zo mooi om al die jeeps over die zandvlakte te zien rijden. Onbeschrijfelijk hoeveel het er zijn! Zodra we aankwamen bij het viewpoint parkeerde onze chauffeur de jeep langs de weg. Ze staan echt overal, als je naar boven loopt naar het viewpoint moet je door een zee van jeeps lopen. Boven hebben we een mooi plekje opgezocht waar we hebben gewacht tot de zon opkwam. Adembenemend mooi! We zaten op het hoogste puntje van Indonesië en ik heb nog nooit zoiets moois gezien. Omringd door vulkanen die stoom uitblazen naar een zonsopgang kijken is fantastisch! Suus en ik dachten even een Indonesische familie te photobomben maar dit liep even anders. We moesten met ze op de foto. Niet een keer, nee wel honderden keren! Met elk familielid een keer en vanuit verschillende posities. Ik heb hem mijn emailadres maar gegeven want ik ben wel benieuwd naar deze vakantiefoto's. Op de terugweg vroegen we een andere vrouw om foto's van ons te maken. Dat wilde ze wel maar alleen als zij eerst met ons op de foto mocht. Weer terug naar de jeep en op weg naar de Bromo vulkaan. Je kon vanuit de zandvlakte lopend omhoog of te paard. En natuurlijk wilde ik te paard! Ik heb Suus overgehaald en te paard zijn we omhoog gegaan. Super vet! Nu nog een ellenlange trap beklimmen en we zouden gewoon een krater zien! Eenmaal boven was het echt super maar jongens wat stinkt dat! Snel een paar foto's gemaakt en weer naar beneden want de stank was niet te harden. Inmiddels was het 8.00 uur en tijd om terug te gaan en te gaan ontbijten. Er was ook tijd om te douchen voordat we verder zouden maar ik wilde niet koud douchen. Ik zou vanavond in het andere hotel wel gaan douchen. Weer verder in de bus naar hetzelfde reisbureau waar we weer verdeeld werden over andere bussen. Nog 7 uurtjes rijden naar de volgende vulkaan. Onderweg kwamen we allemaal scholieren tegen die in hun schooluniform een soort van mars aan het lopen waren. Het Indonesische meisje van onze groep vertelde dat ze dat elk jaar doen rond Independence day, het is een soort nationale competitie. Het gaat er dan om wie het mooist loopt, het mooiste uniform aanheeft en wie het meest uitstraalt. Dit gebeurde allemaal op de andere weghelft dus dat maakte de rit een stuk leuker. Weer een zeer oncomfortabele rit verder kwamen we aan het bij het hotel. Nou ja... homestay. We slapen in een lokaal bergdorpje bij mensen thuis. Dit is een helle toffe maar ook een hele gekke ervaring. Ik slaap gewoon in een kinderbed en kan me alleen maar afvragen waar dat arme jongetje vanavond slaapt. Eerst met onze groep voor 0,60 cent een maaltijd gehad bij het lokale 'restaurantje', zo goedkoop maar zo lekker. Het leukste van alles is dat er gewoon geen douche is. Ik was echt heel vies van alle as en stof bij de vulkaan en moest me wassen. Dus heb ik in de ' badkamer' me met een emmertje staan wassen. Lekker primitief maar wel leuk om eens mee te maken. Inmiddels was het al 19.00 en we moesten om 1.00 bij het busje verzamelen om naar de Blue Fire te gaan en vervolgens meteen door naar de zonsopgang. Snel gaan slapen dus want we hadden er al twee korte nachtjes op zitten!

Dag 32: 23 augustus
Bluh die stomme wekker ging veel te snel af.. Met een slaperig hoofd richting busje om op weg te gaan naar de Blue Fire. We krijgen daar gasmaskers omdat Fosfor niet heel goed voor je is. Onze hele groep ging ook mee naar de Blue Fire (was vrijwillig) dus dat is gezellig. De groep bestaat uit een Duits stel, twee Franse jongens, een Frans stel, een Chinees en nog een Indonesisch en Duits meisje die een relatie hebben. Die laatste drie zonderen zich af dus dat is wel jammer. In de bus lag een ontbijtpakketje voor ons klaar. Eerder een midnightsnack want het was nog maar 1.00 uur. Het waren twee broodjes, een hardgekookt ei, boter uit een zakje en hagelslag!! In weken niet zo'n lekker ontbijt gehad. We reden iets verder de berg op maar bij deze vulkaan hadden we niet de luxe dat we met een jeep de berg op werden gereden. We moesten nog 3 km in het pikkedonker omhoog lopen. Vol goede moed gingen we op weg maar het Indonesische meisje had na een paar meter er al moeite mee dus bleef het drietal achter bij de gids, de rest van ons liep zelf naar boven. We hadden onszelf omgedoopt tot team Firewatchers, het was erg donker en behalve een paar met hoofdlampjes hadden we geen licht. Dus als we elkaar dan niet meer zagen omdat je te snel liep kon je dat roepen en hadden we elkaar weer gevonden. Het was ontzettend steil, we hebben meer dan 500 meter in hoogte geklommen. Blij dat we eindelijk boven waren hebben we gasmaskers gehuurd. De Blue Fire is namelijk fosfor en dat moet je niet teveel inademen. En ook de stoom uit de vulkaan stinkt enorm naar zwavel. Nu was het tijd om 800 meter af te dalen in de krater. Natuurlijk zijn er geen trappen dus het was een flink avontuur. Eenmaal beneden kwam het besef dat we gewoon in een krater van een vulkaan stonden! De Blue Fire viel tegen, er was veel stoom dus je kon het bijna niet zien. Het was wel heel cool om de mijnwerkers aan de slag te zien met de fosfor. Het komt via buizen in een vat en dat hakken ze dan uit de vulkaanrots. Dat gaat dan in twee manden op hun schouders naar boven en dan met een karretje weer naar beneden de vulkaan af. Inmiddels was het tijd om naar boven te gaan naar de rand van de krater om daar de zonsopgang te zien. We moesten nog een hele klim naar boven maken dus hebben we de daadwerkelijke opgang niet gezien maar eenmaal boven was het uitzicht fantastisch! Na een paar mooie foto's en een beetje uitrusten tijd om weer naar beneden te lopen. Wat steil omhoog gaat gaat net zo steil naar beneden. En met losliggend zand moet je voorzichtig zijn. Geen wonder dus dat ik drie keer onderuit ging. Hele pijnlijke kuiten en knieën verder waren we eindelijk beneden. Wat waren we vies! We moesten met ons vieze stinkende lichaam helaas nog een hele lange busrit van 18 uur terug maken naar Yogyakarta. Bij de haven van Ketapang hebben we onze nieuwe vrienden uitgezwaaid die lekker naar het strand van Bali gingen en zijn wij terug de bus ingegaan voor een lange, lange rit. Deze tour was de beste van allemaal, de dingen die ik gezien heb waren zo mooi dat ik niet eens weet hoe ik dit moet omschrijven. Het gevoel dat we deze vulkaan als groep hebben bedwongen was fantastisch, net als het besef dat je gewoon in een vulkaan staat.

Dag 33: 24 augustus
Er waren maar drie die zo gek waren om weer helemaal terug te gaan naar Yogya. Wel fijn want nu konden we languit op de banken van de bus liggen. Om 3.00 kwamen we vermoeid en extreem vies (een combinatie van zwavel, fosfor, vulkaanas en zweet: ga maar na..) aan bij het reisbureau, onze scooter stond al buiten dus we konden op weg naar huis. De telefoons waren leeg, dus geen enkele navigatie was beschikbaar. Maar onze papa's zullen trots op ons zijn want we hebben het midden in de nacht gewoon gevonden! Thuis wilde ik lekker gaan douchen maar er was geen water, dan maar stinkend naar bed. 's Ochtends bleek dat er ook geen stroom meer was en tot overmaat van ramp kreeg Suus een sms'je van de makelaar dat dit huis niet vol zou komen met studenten. De meisjes waar Suus mee zou gaan wonen kozen allebei voor het eerste huis. We moesten dus onze spullen pakken omdat Suus nu noodgedwongen ook in dat andere huis moest gaan wonen, ze kan niet in haar eentje een heel huis betalen. Ik kon wel huilen, wilde gewoon naar huis en Suus lekker mee terug nemen. Ik voelde me zo ontzettend vies en er was nog steeds geen water. We zijn maar naar het zwembad gelopen om daar te gaan douchen en hebben daarna gewacht tot Ganda ons op zou halen om ons naar het andere huis te brengen. 
Eenmaal in het andere huis bleek dat het Nederlandse meisje waar Suus mee zou gaan wonen nooit in dit huis had gekeken. Dus zijn we weer terug gegaan om haar dit huis te laten zien. Het andere Duitse meisje waar Suus mee zou wonen had achter ieders rug om een compleet ander huis voor zichzelf geregeld. Dus werd besloten om weer terug te verhuizen naar het huis waar wij de afgelopen week al hadden geslapen. Suus woont hier nu met een Duitse jongen (Julien), een Nederlands meisje (Jessica) en nog een Duits meisje (Sandra). Toen alles geregeld was zijn we 's avonds wezen eten samen met de buddy van Julien.